Kot

       Dziś wyjątkowo mam okazję zamieścić tekst swojego czytelnika! Pozostanie chyba anonimowy, chyba że sam zechce bardzo się do swojego dzieła przyznać. Bez dalszego przedłużania, zapraszam do czytania. (Prawie nie czuję, że rymuję, hihi, hoho.)

W pewnym mieszkaniu żył pewien kot.

Jak to zwykle bywa w zwyczaju kotów, zaraz po zwyczajowej herbatce "five o'clock" (pił herbatkę Oko Smoka, gdyby ktoś był zainteresowany) nasz kot uciął sobie drzemkę.

Śpiąc, śnił co następuje:

Było leniwe popołudnie, leżał jak zwykle na swoim tapczaniku. Jego Pani wyszła, zostawiając go samego w mieszkaniu. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że po pierwsze - Pani się nie pożegnała, a po drugie - tym razem Pani bardzo długo nie wracała.

Nie wróciła na noc i kot czuł ogromną pustkę, gdy nie mógł jak zazwyczaj zwinąć się w kłębek na Jej kolanach i poczuć jej delikatną, zimną dłoń na swoim grzbiecie.

Ale bywało tak już wcześniej, że jego Pani nie wracała na noc, zazwyczaj potem wynagradzała mu to długimi zabawami.

Poważnie kot zaczął się martwić, kiedy następnego dnia Pani nadal nie było. Po południu postanowił wyjść i jej poszukać.

Jak można się było domyślić, nie znalazł Jej, bo Pani już nie było. Ogarnięty paniką gorączkowo próbował ją znaleźć, chociaż wiedział, że nic z tego nie będzie.

W tym momencie, gdy czuł zupełną bezradność, smutek i żal, kot obudził się.

Możliwe, że mieliście kiedyś tę nieprzyjemność "nie do końca się obudzić", kiedy jesteście już wszystkiego świadomi, ale nie możecie się ruszyć.

Dokładnie w tym stanie był teraz kot.

Cyk, cyk - usłyszał odgłos mechanizmu swojego kieszonkowego zegarka.

Cyk, cyk - czas mija.

Cyk, cyk - kiedy zapomnisz?

Cyk, cyk - kiedy zrobisz to, co planujesz zrobić każdego dnia?

Cyk, cyk - czas ucieka.

Wreszcie kot zdołał się poruszyć. Poszedł najpierw do kuchni, nalał sobie kieliszek zimnego spirytusu i wypił, następnie wyszedł na balkon i zapalił papierosa.

Cyk, cyk - nie dzisiaj.

Cyk, cyk - koniec.