Lustro


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Zjazd rodzinny

       Hej. Piszę chwilowo, jako intruz we własnym domu. Siedzę w swoim pokoju, trochę głodny, ale wszystkie miejsca są zajęte, a szukanie wolnego nawet mnie w zasadzie nie interesuje.        Zjazd rodzinny, chyba trzeci, w którym uczestniczyłem, jeśli mnie pamięć nie myli. Poprzednie zdaje mi się, że pamiętam, ale w sumie byłem na tyle młodszy, że nie wryły mi się w pamięć niczym ciekawym. Teraz jestem parę lat starszy i mam nadzieję, że za parę lat pamięć o wczorajszych przeżyciach będzie tylko mglistym wspomnieniem.        Zjazd, jak to zjazd. Festiwal wspólnego onanizowania się, pt. "Jaka nasza rodzina jest wspaniała, jak to się fajnie zjeżdża, jak się wszyscy razem trzymają, a teraz idziemy na jednego". Oczywiście rodzina jest tradycyjna, więc uroczystość rozpoczyna wspólna msza w kościele parafialnym. Jako członek rodziny także biorę w niej udział, bo siostra zapytała mnie, czy nie zagra...
Czytaj więcej

Prolog (?)

- Myślałaś kiedyś o tym, jakie to wszystko bez sensu? - zapytał mężczyzna, spoglądając na swoją towarzyszkę. - Pokaż mi jednego człowieka, który się nie zastanawiał. - odparła, wykorzystując fakt, że dookoła nie było nikogo innego.        Marsz szeroką ulicą znów odbywał się w milczeniu. Drapacze chmur rzucały cienie na dwie samotne postaci, ale słońce i tak odbijało się od ton szkła i metalu, wpadając co chwila prosto w oczy piechurów. - Dobra, konkretniej. - podjął mężczyzna - Idziesz do pubu, chlejesz na umór, a następnego dnia rano budzisz się bez choćby bólu głowy, jeśli się wcześniej nie przygotujesz. Nie ma miejsca na zapomnienie się, popełnienie błędu.        Kobieta stanęła na środku drogi, zmuszając swojego towarzysza, by zrobił to samo. Przyjrzała się mu uważnie, nie mogąc zdecydować się od razu na odpowiedź. - Nie rozumiem cię. - odrzekła w końcu i skierowała się do ławki stojącej nieopodal. Wyjęła papier...
Czytaj więcej

Po - część czwarta

       Światła, fajerwerki, amok i masa ciał niezdolnych do wytworzenia potu. Wszystko to jeszcze przed strefą, w której odbywało się doroczne przyjęcie. Fin szła z zamkniętymi oczami, Geb prowadził ją przez tłum podekscytowanych szczęśliwców i desperatów bez zaproszenia. Co roku wyglądało to mniej więcej tak samo - ludzie zbierali się pod bramą, licząc na to, że któryś z Pierwszych weźmie ich ze sobą w przypływie szczodrości. W praktyce działał bardziej przypadek. Pierwsi mieli wszystko, czego chcieli. Nie zależało im na cudzych pieniądzach, czy wyglądzie - jednego i drugiego mieli pod dostatkiem. Większość ludzi bez wahania oddała by się któremukolwiek z uprzywilejowanych, byle móc zlizać choć odrobinę splendoru z ich palców za niską cenę własnej godności. Pierwsi lubili jednak robić dobre wrażenie, więc wchodząc na przyjęcie zabierali zwykle ze sobą kogoś z plebsu, by mógł przez chwilę być ich najlepszym przyjacielem, a po chwili zostać zapomniany na te...
Czytaj więcej