John i hydroprocesor

Napiszę szybciej, niż ktokolwiek się spodziewał - nawet ja ^^

       John stał przy ścianie swojego schronu, dyskretnie wychylając się  przez wejście do maszynowni. Generator cicho warkotał i skutecznie zagłuszał kroki mężczyzny, gdy ten wśliznął się do pomieszczenia. Zaczął się rozglądać w poszukiwaniu znienawidzonego wroga. Ręką trzymająca pistolet drżała w napięciu.
       Znalazł go. Siedział w elektronice niczego się nie spodziewając. John odbezpieczył broń, podszedł najbliżej jak mógł i wymierzył... Odgłos wystrzału niemal wstrząsnął tak cichym do tej pory bunkrem. Z komara nie miało co zostać - kula miała średnicę większą niż ciało owada, więc po prostu zmiotła go ze świata, odbijając się rykoszetem od betonowych ścian.
       Dopiero teraz John uświadomił sobie, że w euforii nie spojrzał wcale, na czym siedział komar. Tymczasem okazało się, że unicestwiając wroga zniszczył przy okazji hydroprocesor. Oznaczało to niemal wyrok, bo bez możliwości uzdatniania wody mężczyzna szybko zużyłby swoje zapasy i umarł z pragnienia. Wyjście na powierzchnię też raczej nie wchodziło w grę, bo pomimo kombinezonu chroniącego przed pochłanianiem olbrzymich dawek promieniowania, nic nie chroniło go przed istotami zamieszkującymi teraz powierzchnię wyniszczonej planety. W ostateczności John wyszedłby ze schronu, ale nie był na to jeszcze gotowy.
       Jednak mężczyzna był gotowy na coś innego, a mianowicie uszkodzenie hydroprocesora. Po pierwszym ataku strachu przyszło opamiętanie - John przeszedł do magazynu, wyjął z kartonowego pudła nowe urządzenie i zgodnie z instrukcjami zamontował je na miejsce uszkodzonego. "Jak dobrze, że grałem w Fallouta" - pomyślał.




Pozdrawiam!
Kemotomek

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Zjazd rodzinny

       Hej. Piszę chwilowo, jako intruz we własnym domu. Siedzę w swoim pokoju, trochę głodny, ale wszystkie miejsca są zajęte, a szukanie wolnego nawet mnie w zasadzie nie interesuje.        Zjazd rodzinny, chyba trzeci, w którym uczestniczyłem, jeśli mnie pamięć nie myli. Poprzednie zdaje mi się, że pamiętam, ale w sumie byłem na tyle młodszy, że nie wryły mi się w pamięć niczym ciekawym. Teraz jestem parę lat starszy i mam nadzieję, że za parę lat pamięć o wczorajszych przeżyciach będzie tylko mglistym wspomnieniem.        Zjazd, jak to zjazd. Festiwal wspólnego onanizowania się, pt. "Jaka nasza rodzina jest wspaniała, jak to się fajnie zjeżdża, jak się wszyscy razem trzymają, a teraz idziemy na jednego". Oczywiście rodzina jest tradycyjna, więc uroczystość rozpoczyna wspólna msza w kościele parafialnym. Jako członek rodziny także biorę w niej udział, bo siostra zapytała mnie, czy nie zagrałbym na gitarze do dwóch, trzech pieśni. Zgadzam się, bo to moja siostra i jest
Czytaj więcej

Jest super.

- Wszystko w porządku? - pytanie padło jakby znikąd, tak nagle i niespodziewanie, jakby słodki szczeniak w jednej chwili postanowił jednak odgryźć komuś nogę. - Co? - wyrwany z zamyślenia Dominik nie zorientował się od razu o co chodzi, ale już po ułamku sekundy automat przejął kontrolę - A, tak, spoko. - chłopak uśmiechnął się. Zagrał wszystko perfekcyjnie, umieszczając w spokojnym przekazie jedynie drobny posmak "zostaw mnie", którego rozmówca być może nawet nie był świadomy, ale kierowany przez własny automat odszedł, z sugestią wzruszenia ramionami, zadowolony z tego, że jego znajomy czuje się dobrze. Moment później korytarzem nadeszła doktorantka prowadząca ćwiczenia, a studenci w tradycyjny sposób zamilknęli na setną część sekundy, by decybel ciszej kontynuować prowadzone przed momentem rozmowy podczas wchodzenia do sali. Dominik zajął swoje miejsce i wyjął laptopa, by udawać, że będzie notował wszystkie ważne informacje z zajęć. Nie był najlepiej przygotowany, b
Czytaj więcej

Studia, życie i cała reszta

       Dobry wieczór! Noc... No, whatever, ciężko nazwać ten moment, kiedy już powinno się spać, a za parę godzin się wstaje, ale mniejsza o terminologię. Ktoś tam chciał, żebym coś napisał, a mi głupio, że się tak długo nie odzywam, więc proszę - oto słowo na dziś.        Nie mam konkretnego pomysłu na temat, więc czemu nie napisać o sobie. Poszedłem sobie na studia i studiuję w Krakowie, całkiem przyjemne miasto, choć spotkałem się już z wieloma głosami, że po prostu duża wieś. Studiuję nieważne co, a jak ktoś bardzo chce wiedzieć, może zapytać osobiście (na fejsbuku, jak mnie zna, albo mail na pisadlo.kemo@gmail.com [dałem wszystkie podkreślenia, niech ludzie widzą, a co!]). Całkiem mi się tu podoba. Jako że jestem dopiero na pierwszym roku, to mam wciąż znajomych w liceach itp., no i z kimś tak gadałem, że się stresuje, nie wie jakie studia wybrać i w ogóle co zrobi olaboga. Ja tak pół roku temu w sumie też nie wiedziałem. Cytując siebie (bo mały narcyz ze mnie) z tej rozmowy &
Czytaj więcej